CZESŁAW LEWANDOWSKI
Prezes Zarządu Głównego ZKRPiBWP
Urodził się 17 października 1928 r. w Wólce Garwarskiej. Od dzieciństwa mieszkał w Warszawie – Bielany, Wawrzyszew, Marymont, Żoliborz, Bródno. Wcześnie stracił ojca, którego rozstrzelali Niemcy w czasie pracy na warszawskim lotnisku Okęcie. Od tej pory musiał utrzymywać rodzinę.
W kwietniu 1942 r. został członkiem podziemnego ruchu oporu jako członek Szarych Szeregów – Zawiszaków, przyjmując pseudonim „Bystry” i obejmując funkcję zastępowego w drużynie wchodzącej w skład Roju im. „Obrońców Modlina” (komendantem „Roju” był Jerzy Stańczyk ps. „Ryś”). Uczestnik Powstania Warszawskiego w składzie Plutonu Bojowego Szkoły 227 Szarych Szeregów, przeznaczonego początkowo do ochrony sztabu, podporządkowanego następnie zgrupowaniu „Żyrafa”. Pluton uczestniczył w walkach na pierwszej linii jako odwód dowództwa. Brał udział w niezwykle krwawych, ciężkich walkach o Dworzec Gdański oraz w obronie klasztoru sióstr Zmartwychwstanek przy ulicy Krasińskiego. Aresztowany przypadkowo w czasie prowadzenia rozpoznania, trafił do obozu koncentracyjnego Stutthof (nr 791523) jako więzień polityczny. Uczestniczył w ewakuacyjnym „marszu śmierci”.
Po wojnie uczęszczał do Gimnazjum we Wrocławiu, maturę uzyskał w liceum dla pracujących w Warszawie. Ukończył Oficerską Szkołę Piechoty nr 1 we Wrocławiu (jako prymus), Wyższą Szkołę Piechoty w Rembertowie oraz Studia w Wojskowej Akademii Obrony Przeciwchemicznej w Moskwie. Dyplom nostryfikował, uzyskując tytuł magistra inżyniera w Wojskowej Akademii Technicznej. W 1979 r. uzyskał tytuł doktora nauk technicznych i wojskowych. Członek Rady Naukowej Wojskowego Instytutu Chemii i Radiometrii oraz Wojskowego Instytutu Uzbrojenia. Przez wiele lat zajmował stanowiska dowódcze i dydaktyczno-naukowe w Wojsku Polskim. Za opracowanie i wdrożenie wielu nowatorskich rozwiązań, m.in. w zakresie obrony przed bronią masowego rażenia, otrzymał nagrody i wyróżnienia szczebla centralnego, w tym nagrodę MON II stopnia.
W 1981 r., decyzją Wojskowej Komisji Lekarskiej, jako inwalida wojskowy zwolniony został z zawodowej służby wojskowej. Członek Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość Polski, Inwalida Wojenny. Wieloletni działacz społeczny zasłużony dla prawobrzeżnej Warszawy, zwłaszcza w środowiskach kombatanckich spółdzielni mieszkaniowej Bródno. Propagator wiedzy historycznej wśród młodzieży szkolnej Pragi-Północ, popularyzator wiedzy o udziale społeczności praskiej w walkach o wolność i niepodległość Polski w latach II wojny światowej. Przewodniczący Rad Kombatanckich Targówka i Pragi-Północ. Inicjator dzielnicowych uroczystości historyczno-patriotycznych „Sztafeta Pokoleń” w praskich szkołach. Inicjator i współtwórca licznych miejsc pamięci narodowej. Uhonorowany nagrodą m.st. Warszawy Za Wybitne Zasługi dla miasta Warszawy, Medalem 350-lecia nadania praw miejskich Pradze, „Florianem” i statuetką z logo dzielnicy Targówek. Członek naczelnych władz Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, Radny Dzielnicy Praga-Północ przez dwie kadencje.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Oświęcimskim, Harcerskim Krzyżem z Mieczami, Komandorią „Za Wybitne Zasługi dla ZKRPiBWP” oraz innymi odznakami związkowymi i organizacyjnymi.