SYN PUŁKU – „TARZAN”

Z wielkim żalem przyjęliśmy wiadomość, że 18 kwietnia 2025 r. na wieczną wartę odszedł jeden z nielicznych już członków Warszawskiego Środowiska Synów Pułku, por. Jan Rybak ps. „Tarzan”.

Jan urodził się w Warszawie, 4 lutego 1929 r., w patriotycznej rodzinie. Z domu wyniósł kult marszałka Józefa Piłsudskiego, u boku którego w 1920 r. walczył Jego ojciec. Edukację rozpoczął w Szkole Powszechnej im. Aleksandry Piłsudskiej przy ul. Kowelskiej, a po przeprowadzce rodziców, kontynuował ją w SP im. Aleksandra Lipy przy ul Obrońców.
W czasie wojny przystąpił do młodzieżowych grup sabotażowych pod dowództwem ppor. St. Kudły ps. „Majtek”, w grupie podległej szefowi dywersji okręgu warszawskiego PAL-AL. W kwietniu 1944 r., jako 14-latek, złożył przysięgę przed ppłk. Mieczysławem Pałłucha-Przyłuckim, dowódcą okręgu warszawskiego PAL.
Z racji swojego wieku brał udział w tzw. małym sabotażu – w  zrywaniu napisów na niemieckich pociągach towarowych na Dworcu Wschodnim, akcji „pocztowej” (przyklejanie na listach przedwojennych polskich znaczków pocztowych), w przenoszeniu broni po akcjach rozbrajania Niemców, w łączności pomiędzy Starym Miastem a dowództwem PAL na Pradze.
1 sierpnia 1944 r., w dniu wybuchu Powstania Warszawskiego, zgłosił się w wyznaczonym punkcie koncentracji przy ul. Ząbkowskiej 2. Był w odwodzie oddziału atakującego budynek żandarmerii przy ul. Brzeskiej, mając za zadanie  ewakuować rannych i wynieść poległych. Po zakończeniu walk na Pradze, został ujęty w łapance i umieszczony w koszarach przy ul. 11 Listopada, gdzie znajdował się obóz przejściowy. Uciekł z obozu i wrócił do domu. 14 września powitał polskich żołnierzy. W jego mieszkaniu stacjonowali żołnierze 4 dywizji 2 Armii WP, którzy 16 września wzięli udział w desancie, chcąc przyjść z pomocą walczącej w powstaniu Warszawie.
Po wyzwoleniu nadszedł czas nauki i pracy. Jan Rybak był absolwentem Szkoły Głównej Planowania i Statystyki i przepracował do emerytury w instytucjach handlu zagranicznego. Z ogromnym zaangażowaniem uczestniczył w działalności Środowiska Synów Pułku, najmłodszych żołnierzy walczących w latach II wojny światowej o wyzwolenie naszej ojczyzny. Był przewodniczącym Środowiska Byłych Żołnierzy KOP-PAL przy Zarządzie Głównym Związku Powstańców Warszawskich.
Za pracę zawodową i działalność kombatancką wyróżniony został Krzyżem Kawalerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Partyzanckim, Medalem Zwycięstwa i Wolności i wieloma innymi odznaczeniami kombatanckimi i pamiątkowymi.
Spoczął na Cmentarzu Bródnowskim, żegnany przez rodzinę i przyjaciół.
Był koleżeński, serdeczny, uśmiechnięty, cieszył się powszechną sympatią. Takim Go zapamiętamy.
Cześć Jego pamięci.

E. Sadzyńska